Λέγεται πως μία από τις μεγαλύτερες χαρές, που μπορεί να ζήσει κάποιος, είναι να δει το παιδί του να πετυχαίνει στις εξετάσεις και να μπαίνει σε Ανώτατη Σχολή. Εκείνο όμως, για το οποίο είμαστε απόλυτα βέβαιοι είναι ότι, αυτό που ζούμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι κάτι που πλησιάζει πάρα πολύ, τόσο σε ποιότητα όσο και σε δύναμη, αυτό ακριβώς που λένε. Κάθε χρόνο ζούμε- διεύθυνση και διδακτικό επιτελείο- την χαρά των "παιδιών μας" για την ευόδωση των προσπαθειών τους. Κάθε χρόνο ζούμε μαζί τους τον ενθουσιασμό για την τροπή, που παίρνει η ζωή τους. Μια τροπή, που τίποτα δεν εγγυάται από μόνη της αλλά και τίποτα δεν αποκλείει η απουσία της. Διότι η προσπάθεια συνεχίζεται. Συνεχίζεται παντού και σχεδόν αενάως. Συνεχίζεται επειδή η γνωριμία με την γνώση ποτέ δεν σταματά. Συνεχίζεται επειδή πέρα από ό,τι μετρήσιμο μπορεί αυτή να προσφέρει, δίνει το "επί πλέον", που ποτέ δεν χάνεται. Ακόμη και αν ξεχαστούν όλα όσα μάθαμε. Κάθε χρόνο ζούμε την εναλλαγή των συναισθημάτων, που μας κυριεύουν. Την συγκίνηση τού αποχαιρετισμού των "παιδιών μας", που φεύγουν με ούριο άνεμο, γρήγορα διαδέχεται ο ενθουσιασμός για την υποδοχή των καινούριων "παιδιών μας", γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αγωνιούν και είναι ανήσυχα, ίσως και τρομαγμένα. Εμείς όλοι είμαστε εδώ, συνεχώς παρόντες, αποφασισμένοι να τούς σταθούμε προσφέροντες τις γνώσεις μας, την εμπειρία μας, την μεθοδικότητά μας και την όχι αμελητέα "αυστηρή φιλία" μας, ώστε να υποστηριχθούν οι απαραίτητες προσωπικές τους προσπάθειες, που θα μας οδηγήσουν τέτοιες μέρες τού χρόνου να ξαναζήσουμε- ναι όπως κάθε χρόνο- την χαρά της επιτυχίας. Ειδικά φέτος προσδοκά η διεύθυνση να ζήσει, για πρώτη φορά, την χαρά εκείνη που αισθάνονται οι γονείς. Όπως λέγεται.
Ευαγγελία Βρούτση
Αυγερινός Βασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου